ابرزمین‌های مسکونی‌تر از زمین خودمان
تاریخ انتشار: ۵ مهر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۰۸۹۳۰۷
یک مطالعه جدید ادعا می‌کند که سیاره‌های فراخورشیدی می‌توانند از خود زمین قابل سکونت‌تر باشند و شرایط بهتری برای میزبانی از حیات داشته باشند.
به گزارش ایسنا و به نقل از آی‌ای، ستارهشناسان این روزها به طور معمول به دنبال کشف و کاوش سیاره‌هایی هستند که در خارج از منظومه شمسی به دور ستارگان میزبان خود می‌چرخند که به آنها سیارات فراخورشیدی می‌گویند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
تابستان همین امسال بود که گروه‌هایی که روی ماهواره TESS ناسا کار می‌کردند، چند سیاره بسیار جالب توجه را پیدا کردند که در مناطق قابل سکونت ستارگان میزبانشان در حال چرخش بودند.
یکی از این سیاره‌ها ۳۰ درصد بزرگتر از زمین است و در کمتر از سه روز زمینی به دور ستاره خود می‌چرخد. دیگری ۷۰ درصد بزرگتر از زمین است و ممکن است میزبان یک اقیانوس عمیق باشد. این دو سیاره فراخورشیدی در واقع اَبرزمین‌هایی هستند که پرجرم‌تر از زمین، اما کوچک‌تر از غول‌های یخی مانند اورانوس و نپتون هستند.
کریس ایمپی، استاد برجسته نجوم دانشگاه آریزونا و نویسنده این مقاله می‌گوید: من یک پروفسور ستاره‌شناسی هستم که هسته‌های کهکشانی، کهکشان‌های دور، اخترزیست‌شناسی و سیارات فراخورشیدی را مطالعه می‌کنم و از نزدیک، جستجو برای سیاراتی را که ممکن است میزبان حیات باشند، دنبال می‌کنم.
زمین هنوز تنها جایی در جهان است که دانشمندان می‌دانند میزبان حیات است و منطقی به نظر می‌رسد که جستجوی حیات را بر روی سیاره‌های دیگر با خواص نزدیک به زمین متمرکز کنیم؛ اما پژوهش‌ها نشان داده است که بهترین شانسی که اخترشناسان برای یافتن حیات در سیاره دیگری دارند، احتمالاً در یک ابرزمین مشابه با آنهایی است که اخیراً کشف شده است.
رایج و آسان برای یافتن
اغلب اَبرزمین‌ها به دور ستاره‌های کوتوله سرد می‌چرخند که جرم کمتری دارند و بسیار طولانی‌تر از خورشید عمر می‌کنند. این در حالی است که به ازای هر ستاره‌ای مانند خورشید، صدها ستاره کوتوله سرد وجود دارد و دانشمندان ابرزمین‌هایی را یافته‌اند که به دور ۴۰ درصد کوتوله‌های سردی که به آنها نگاه کرده‌اند، می‌چرخند.
ستارهشناسان با استفاده از این عدد تخمین می‌زنند که تنها در کهکشان راه شیری ده‌ها میلیارد ابرزمین در مناطق قابل سکونت که آب مایع وجود دارد می‌تواند وجود داشته باشد.
از آنجایی که تمام حیات روی زمین از آب بهره می‌برد، تصور می‌شود که وجود این ماده برای زیست‌پذیری یک سیاره، حیاتی است.
بر اساس پیش‌بینی‌های کنونی، حدود یک سوم از تمام سیارات فراخورشیدی را ابرزمین‌ها تشکیل می‌دهند که این موضوع، آنها را به رایج‌ترین نوع سیارات فراخورشیدی در کهکشان راه شیری تبدیل می‌کند. نزدیکترین آنها تنها شش سال نوری از زمین فاصله دارد. حتی می‌توانیم بگوییم که منظومه شمسی ما غیرعادی است، زیرا سیاره‌ای با جرمی بین زمین و نپتون ندارد.
یکی دیگر از دلایلی که ابرزمین‌ها اهداف ایده‌آلی در جستجوی حیات هستند این است که شناسایی و مطالعه آنها نسبت به سیارات هم اندازه زمین بسیار آسان‌تر است. دو روش وجود دارد که ستارهشناسان برای شناسایی سیارات فراخورشیدی استفاده می‌کنند. یکی اینکه به دنبال اثر گرانشی یک سیاره بر روی ستاره مادرش هستند و دیگری اینکه به دنبال کاهش نور یک ستاره در هنگام عبور سیاره از مقابل آن هستند. هر دوی این روش‌های تشخیص با سیاره‌های بزرگتر آسان‌تر هستند.
ابرزمین‌ها بسیار قابل سکونت هستند
بیش از ۳۰۰ سال پیش، گوتفرید ویلهلم لایبنیتس، فیلسوف آلمانی استدلال کرد که زمین "بهترین جهان ممکن" است. هدف لایبنیتس این بود که به این سؤال بپردازد که چرا شَر وجود دارد، اما اخترزیست‌شناسان مدرن با طرح این پرسش که چه چیزی یک سیاره را برای زندگی قابل سکونت می‌کند، سؤال مشابهی را بررسی کرده‌اند و اینطوری معلوم شده است که زمین بهترین جهان ممکن نیست.
به دلیل فعالیت‌های زمین‌ساختی زمین و تغییرات در روشنایی خورشید، آب و هوا در طول تاریخ زمین از گرمای شدید و آتش سوزی‌های مهیب تا سرمای منجمد کننده در سراسر سیاره تغییر کرده است. سیاره زمین در بیشتر تاریخ ۴.۵ میلیارد ساله خود برای انسان و سایر موجودات بزرگتر غیرقابل سکونت بوده است. شبیه‌سازی‌ها نشان می‌دهند که قابلیت سکونت طولانی‌مدت زمین اجتناب‌ناپذیر و بدیهی نبوده، بلکه یک امر تصادفی بوده است و انسان‌ها به معنای واقعی کلمه خوش شانس هستند که در این برهه از تاریخ زمین زندکی می‌کنند و زنده هستند.
پژوهشگران فهرستی از ویژگی‌هایی را ارائه کرده‌اند که یک سیاره را برای زندگی بسیار مساعد می‌کنند. سیارات بزرگتر به احتمال زیاد از نظر زمین‌شناسی فعال هستند، همان ویژگی که دانشمندان فکر می‌کنند تکامل بیولوژیکی را ترویج می‌کند.
بنابراین قابل سکونت‌ترین سیاره تقریباً دو برابر جرم زمین و از نظر حجمی بین ۲۰ تا ۳۰ درصد بزرگتر از زمین خواهد بود. همچنین اقیانوس‌هایی دارد که به اندازه کافی کم عمق هستند که نور بتواند حیات را تا کف دریا تحریک کند و دمای متوسط آن ۷۷ درجه فارنهایت (۲۵ درجه سانتیگراد) است. اتمسفر آن ضخیم‌تر از زمین خواهد بود که به عنوان یک پوشش عایق عمل می‌کند. در نهایت، چنین سیاره‌ای به دور ستاره‌ای قدیمی‌تر از خورشید می‌چرخد تا عمر طولانی‌تری برای توسعه داشته باشد و دارای یک میدان مغناطیسی قوی است که از آن در برابر تابش کیهانی محافظت می‌کند. دانشمندان فکر می‌کنند که ترکیب این ویژگی‌ها باعث می‌شود یک سیاره بسیار قابل سکونت باشد.
طبق تعریف، ابرزمین‌ها بسیاری از ویژگی‌های یک سیاره بسیار قابل سکونت را دارند. تا به امروز، اخترشناسان چندین سیاره فراخورشیدی را کشف کرده‌اند که اگر نگوییم بهترین جهان‌های ممکن هستند، باید بگوییم از نظر تئوری قابل سکونت‌تر از زمین هستند.
به تازگی یک ضمیمه هیجان انگیز به فهرست سیارات قابل سکونت اضافه شده است. ستاره شناسان شروع به کشف آن دسته از سیارات فراخورشیدی کرده‌اند که از منظومه‌های خورشیدی خود به بیرون پرتاب شده‌اند و ممکن است میلیاردها نمونه از آنها در کهکشان راه شیری در حال پرسه زدن باشند.
اگر یک ابرزمین از منظومه خورشیدی خود به بیرون پرتاب شود و دارای جوی متراکم و سطحی دارای آب باشد، می‌تواند برای ده‌ها میلیارد سال حیات را در خود حفظ کند، یعنی بسیار بیشتر از مدتی که حیات روی زمین می‌تواند قبل از مرگ خورشید ادامه یابد.
کشف حیات در ابرزمین‌ها
برای شناسایی حیات در سیاره‌های فراخورشیدی دوردست، ستارهشناسان به دنبال امضاهای زیستی هستند که به محصولات جانبی زیست‌شناسی که در جو سیاره قابل تشخیص هستند، گفته می‌شود.
تلسکوپ فضایی جیمز وب ناسا قبل از کشف سیاره‌های فراخورشیدی توسط ستاره شناسان طراحی شده است، بنابراین این تلسکوپ برای پژوهش روی سیاره‌های فراخورشیدی بهینه نشده است، اما قادر است بخشی از این کار را انجام دهد و قرار است در سال اول عملیات خود، دو ابرزمین بالقوه قابل سکونت را هدف قرار دهد. مجموعه دیگری از ابرزمین‌ها با اقیانوس‌های عظیم که در چند سال گذشته کشف شده‌اند و همچنین سیاره‌هایی که در تابستان امسال کشف شدند نیز اهداف خوبی برای جیمز وب هستند.
اما بهترین شانس برای یافتن نشانه‌های حیات در جو سیاره‌های فراخورشیدی با نسل بعدی تلسکوپ‌های غول پیکر زمینی به دست خواهد آمد که شامل تلسکوپ ۳۹ متری ELT، تلسکوپ ۳۰ متری TMT و تلسکوپ غول پیکر ۲۴.۵ متری ماژلان هستند. این تلسکوپ‌ها همگی در حال حاضر در دست ساخت هستند و قرار است تا پایان همین دهه میلادی جمع آوری داده‌های خود را آغاز کنند.
ستارهشناسان می‌دانند که مواد تشکیل دهنده حیات در فضا وجود دارد، اما قابل سکونت بودن الزاما به معنای وجود حیات نیست. تا زمانی که پژوهشگران شواهدی از حیات در جایی دیگر پیدا نکنند، این امکان وجود دارد که حیات روی زمین یک حادثه منحصر به فرد بوده باشد.
در حالی که دلایل زیادی وجود دارد که توضیح می‌دهد چرا یک جهان قابل سکونت نشانه‌هایی از حیات نخواهد داشت، اگر ستارهشناسان در سال‌های آینده به این ابرزمین‌های قابل سکونت نگاه کنند و چیزی پیدا نکنند، ممکن است بشریت مجبور شود به این نتیجه برسد که در جهان تنها است.
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: ابرزمین حیات فرازمینی سیاره فراخورشیدی سیاره های فراخورشیدی سیارات فراخورشیدی ستاره شناسان قابل سکونت ابرزمین ها تر از زمین یک سیاره سیاره ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۰۸۹۳۰۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
محیط زیست و پسماند از مهم‌ترین چالش های امروزی بشر است
به گزارش خبرگزاری مهر، پیام جوهرچی، در یادداشتی عنوان کرد: «سوم اردیبهشت مصادف با ۲۲ آوریل، به عنوان روز جهانی زمین‌پاک نامگذاری شده که از مهم‌ترین رویدادهای زیست محیطی جهان به شمار می‌رود. مجمع عمومی سازمان ملل متحد از طریق این نامگذاری، از همه‌ی سازمان‌های بین‌المللی، منطقه‌ای و ناحیه‌ای، جامعه‌ی مدنی، سازمان‌های غیردولتی و همه‌ی ذی‌نفعان مرتبط دعوت می‌کند تا در صورت تمایل به افزایش سطح آگاهی‌های عمومی درباره‌ی روز جهانی زمین، اقدام کنند.
زمین و بوم سازگان‌های موجود در آن، خانه‌ی ماست. به منظور حفاظت از زمین از یک سو و تأمین نیازهای نسل امروز و فردا از دیگر سو، ناگزیر از هماهنگی انسان با طبیعت و زمین هستیم. روز جهانی زمین می‌خواهد به ما یادآوری کند که زمین و بوم سازگان‌های آن، حیات را برای بشر و سایر زیستمندان ممکن می‌سازد. نامگذاری این روز، فرصتی برای بالا بردن سطح آگاهی عمومی در سراسر جهان، نسبت به چالش‌هایی است که سیاره‌ی ما هم اکنون، برای تأمین رفاه و آسایش انسان‌ها با آن روبروست. ما روز زمین را جشن می‌گیریم تا یادمان نرود که زندگی و تغذیه‌ی ما، به این سیاره وابسته است.
از بین بردن منابع طبیعی و تخریب سریع محیط زیست، نتیجه‌ی الگوهای نادرست مصرف و تولیدات ناپایدار است که منجر به پیامدهای نامطلوب برای زمین، سلامت و رفاه عمومی بشر شده است. شواهد علمی نشان داده است که شیوه‌ی زندگی فعلی ما (به ویژه الگوهای مصرف و تولید پسماند) به شدت بر تحمل تاب‌آوری زمین تأثیر گذاشته است.
از دست دادن تنوع زیستی، بیابان‌زایی، تغییرات آب و هوایی، گرمایش زمین و اختلال در برخی از دوره‌های طبیعی، از جمله هزینه‌های نادیده گرفتن فرصت تجدید حیات برای طبیعت و یکپارچگی بوم سازگان‌های آن است. تحقیقات علمی اخیر نشان می‌دهد که از زمان انقلاب صنعتی، طبیعت به عنوان یک کالا محسوب شده که فقط به نفع مردم و برای رفع نیازهای اساسی جمعیت رو به رشد عمل کرده است و مشکلات محیط زیستی بوجود آمده را تاکنون، با استفاده از تکنولوژی حل کرده است. اما باید به یک نکته مهم توجه کنیم و آن این است که منابع این سیاره محدود بوده و بهره‌برداری‌های گذشته از این منابع، دیگر امکان پذیر نیست. بنابراین نیازمند یک مدل پایدارتر برای تولید، مصرف و به طور کلی برای اقتصاد هستیم.
محیط زیست به صورت عام و پسماند به صورت خاص یکی از مهم‌ترین چالش‌های امروزی بشر است. فهم چالش محیط زیست ضرورت ظهور اندیشه عمل‌گرایانه اثربخش است. فهم پدیده‌ها قطعاً مهم‌تر از حل آنهاست و اگر بدون فهمیدن بخواهیم مسائل را حل کنیم، بر دامنه مشکلات خواهیم افزود.
ایجاد یک دنیای جدید، نیاز به ایجاد یک رابطه‌ی جدید میان انسان و زمین دارد. منظومه‌ی شمسی به ما یادآوری می‌کند که همانطور که زمین در مرکز جهان قرار ندارد، ما انسان‌ها نیز مرکز زمین نیستیم. ما همراه با بقیه زیستمندان در سیاره‌ی زمین، در شبکه‌ی بزرگتر مشترکی زندگی می‌کنیم.
از سال ۲۰۰۹، مجمع عمومی سازمان ملل با اتخاذ ۹ قطعنامه در مورد هماهنگی با طبیعت، تعریف این رابطه‌ی تازه را بر اساس یک رابطه‌ی غیر انسان محور با طبیعت، آغاز کرده است. این قطعنامه‌ها، حاوی دیدگاه‌های مختلف در مورد ساختن یک پارادایم جدید و غیر انسان محورانه است که در آن، اساس و پایه‌ی اقدامات درست یا غلط در مورد محیط زیست، تنها بر منافع انسان متکی نیست.
در میان انواع آلودگی‌ها، پلاستیک‌ها بیشترین آسیب را به کره زمین وارد می‌کنند. آلودگی‌های پلاستیکی و میکروپلاستیک‌ها از بزرگترین تهدیدهای زیست محیطی ما هستند که باعث صدمه به محیط زیست می‌شوند.
بیشترین حجم میکروپلاستیک‌ها ناشی از زباله‌های پلاستیکی مثل بطری و کیسه پلاستیکی در اقیانوس‌ها و منابع آبی هست که در معرض تابش آفتاب و انرژی آب به ذرات کوچک‌تر تجزیه شده و وارد آب‌های اقیانوس‌ها و منابع آبی می‌شوند.
زباله‌های پلاستیکی پراکنده در اقیانوس‌ها جان میلیون‌ها جاندار دریایی از جمله فک‌ها، نهنگ‌ها، دلفین‌ها، پرندگان دریایی، ماهی‌ها، خرچنگ‌ها، لاک پشت‌ها و بسیاری دیگر از حیوانات دریایی را تهدید می‌کنند.
کافی است به زیان‌های این کیسه‌ها برای سیاره ما و موجودات زنده آن، فکر کنید تا قانع شوید که استفاده از آنها باید با راهکارهای پایدارتری جایگزین شود. آمارها نشان می‌دهد که تا سال ۲۰۵۰ وزن پلاستیک‌های رها شده در اقیانوس‌ها از وزن ماهی‌ها بیشتر خواهد شد. با این حال افزایش آگاهی مردم درباره آلودگی‌های پلاستیکی کورسوی امیدی برای بهبود این شرایط است. در این راستا آئین نامه کاهش مصرف کیسه‌های پلاستیکی به عنوان گام اول و ابتدایی جهت کاهش آثار مخرب آنها تدوین و در هیئت دولت مصوب شد. اجرای صحیح و به هنگام مفاد این آئین نامه مطالبه عموم و سازمان حفاظت محیط زیست است.»
کد خبر 6085220
تشریح پروندههای قاچاق دختران و خانههای فساد/ دستگیری ۹۶نفر